«عفو و بخشش» از خطای دیگران، یکی از ویژگیهای انسانهای بزرگوار است. این صفت به تعبیر قرآن، از نشانههای پارسایان و پرهیزکاران به شمار آمده [۱۲۰] و به فرمایش پیامبر اسلام،، عمل به آن، کینهها و کدورتها را از خانوادهها و جوامع بشری دور میسازد...
عفو
بزرگی می فرمود: امام های ما، شیعیانشان را از جان خودشان بلکه بیشتر از جان خودشان دوست دارند. یعنی خودشان را در فشار و رنج قرار می دادند که شیعیانشان در رفاه باشند. امام هفتم حاضر شد زندان رود شکنجه ببیند ولی شیعیانش بلاء نبینند شکنجه نبینند...