ذکر، عبارت است از حاضر کردن چیزى در قلب یا زبان و گفتار، از اینرو، گفته اند: ذکر، یا با زبان است و یا با قلب و هر کدام از آنها یا پس از نسیان و فراموشى است که به معناى اوّل مى باشد و یا ادامه حفظ و توجه قلبى است بدون اینکه فراموش کرده باشد...