بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) بسیاری از کارگزاران حکومت از میان افراد فاقد صلاحیت انتخاب شدند و اشرافی گری اولویت کارگزاران و مسئولان دولتی و سرمنشأ همه فسادها و انحرافات بعدی شد. جامعه اسلامی ربع قرن بعد از رسول اکرم (ص)، بویژه در دوران خلیفه سوم اموی...
اسراف
از نظر اسلام، هر کس مالک حاصل کار و دسترنج خود - با رعایت حدود شرعى - مى باشد ولى انسان نمى تواند به بهانه این که مالک مالى است هر طور که بخواهد آن را صرف و خرج کند بلکه دو شرط اساسى دارد: یکى بهره گیرى براى خود و دیگرى بهره دادن به دیگران...
حضرت رسول سه عامل براى نجات معرفى مىفرمایند که سومین آن میانه روى و اعتدال در توانگرى و نیازمندى است. پس افراد توانگر هم حق ندارند به بهانه این که امکانات مالى وسیع دارند به اسراف پردازند. نکته مهمى که از این حدیث استنباط مى شود این است که ...
حساب هر چیزى در پیشگاه خداوند متعال براساس حکمت بالغه او و مصلحت و عدالت و از روى اندازه و بدور از افراط و تفریط است، و اساس حکومت را هم عدالت تشکیل مىدهد و اقامه عدل از اهداف مهم بعثت انبیاى عظام الهى بوده است...
دین مقدس اسلام بهره بردارى مشروع از نعمتهاى الهى و زیباییهاى زندگى را مباح و روا و اسراف و زیاده روى را حرام و ناروا مىداند و این بدان جهت است که مسلمان به تناسب امکانات و توانایى و کارآیى خود، در برابر جامعه مسؤولیت دارد...