امام حسین (علیه السلام)

از سران و اشراف و افراد سرشناس آن شهر کسانى بودند که امام را دعوت کردند، ولى در کربلا رها ساختند و آن بزرگوار را یارى ننمودند که به طور اجمال به معرفى تنى چند از آنان مى‏پردازیم
انس آدمى با هر چیز ریشه در ارج و اهمیتى دارد که انسان براى آن چیز قائل است ره‏پویان راه یقین انس ویژه‏اى با قرآن داشته و قلب و جان و اعمال خویش را با آن گوهر حیاتبخش خدایى مى‏کنند.
دارالشفای امام حسین افتتاح شد (شفا یافتن دو بال سوخته شده فطرس ملک). فقط در ولادت امام حسین (علیه السلام) مجلس روضه برگزار شد که شخص پیامبر روضه خوان بود و اصحاب حضرت گریه کن بودند.
فضیلت و آثار و برکاتى که براى تربت حسینى است ، براى هیچ تربتى و قطعه اى از قطعات زمین نیست . خاک کربلا قطعه اى از بهشت است که خداوند قادر متعال به واسطه قدردانى از یک فداکار در راه دین که تمام هستى خود را فدا کرده ، در آن خاک، برکت و فضیلت و شفا قرار داده
سجده بر خاک کربلا حجابهای پدید آمده از گناه را دریده رنگارهای دل را زدوده ، موانع قبولی اعمال و استجابت دعا را کنار زده و زمین و زمان را نور باران می سازد و این که آیا این فضیلت تنها در سجده بر تربت پاک اوست یا شامل مهرهای ساخته شده از خاک معمولی آنجا نیز
1-اگر قرآن سید الکلام است ، امام حسین سید الشهداء است . 2- اگر در صحیفه ی سجادیه درباره ی قرآن می خوانیم ( و میزان القسط ) ، امام حسین می فرماید ( امرت بالقسط ) 3- اگر قرآن موعظه ی پروردگار است ( موعظه من ربکم )
امام حسین وقتی می‌خواهد کربلا برود، می‌گوید: شهادت برای من، مرگ برای من مثل گردنبند در سینه‌ی دختر جوان است. اینها چه نگاهی داشتند؟ وگرنه ما هم گاهی وقت‌ها می‌گوییم: دیگر حالا چه می‌شود کرد؟
زیبائی‌های کربلا چیست؟ (ما رأیت إلا جمیــــلا) من در کربلا جز زیبایی ندیدم، ما از کربلا هر چی می‌بینیم تشنگی و دود و عطش است آنها سختی هایش است اما گاهی توی سختی زیبائی است
واژه فرهنگ داراى معانى مختلفى نسبت به مناسبت‏هاى گوناگون است، و در مجموع و به طور کلى یعنى «مجموعه علوم و معارف و هنرهاى هر ملّت» و نیز به معنى «مجموعه آداب و رسوم» یا به معنى «دانش و معرفت، ادب و تربیت» آمده است،

صفحه‌ها