امر به معروف نهی از منکر
وجود مقدس اباعبدالله دنبال اقامة معروفه و بالاترین معروف اینکه ولی معروف که فرهنگ سازی می کنه برای تاریخ اون سر کار بیاد اما خود امام حسین می داند در اون زمان این نمیشه حضرت دنبال حکومت مستقر و پایدار اهل بیته نه دولت مستأجل...
عامل سوم امر به معروف است. این نیز نص کلام خود امام است . تاریخ مینویسد : محمد ابن حنفیه برادر امام در آن موقع دستش فلج شده بود ، معیوب بود ، قدرت بر جهاد نداشت و لهذا شرکت نکرد . امام وصیتنامهای مینویسد و آن را به او می سپارد...
عامل سوم، عامل امر به معروف و نهی از منکر است . این عامل را خود امام مکرر و با صراحت کامل و بدون آنکه ذکری از مسئله بیعت و دعوت اهل کوفه به میان آورد ، به عنوان یک اصل مستقل و یک عامل اساسی ذکر نموده و به این مطلب استناد کرده است ...
آیا امر به معروف و نهی از منکر، واجبِ مطلق است یا واجب مشروط؟ این یک بحث اصولی است. فُقها و اصولیّون واجبات را تقسیم بندی میکنند به مطلق و مشروط. واجب مطلق مثل روزه گرفتن است که بدون هیچ شرطی برای همه مکلّفین واجب است. واجب مشروط مثل حج است...
امام حسین(علیه السلام) هم بر طبق موازین ظاهری شریعت عمل میکرد. لذا ما همانند بعضی که در مواجهه با قیام امام حسین(علیه السلام) نتوانستهاند شُبهات را جواب دهند عمل نمیکنیم. اینها مجبور شدهاند دایره مفهوم امر به معروف و نهی از منکر را توسعه دهند و ...
در شرع مقدّس اینطور است که تمام این مجموعه، چه مال و چه آبرو و چه جان، در مرتبه های پایین هستند و آنچه که بالاتر از همه است، دین است. یک انسان متدیّن مالش را، آبرویش را و جانش را فدای دینش میکند. چون این ضرر و زیانها اهمیّتشان نسبی است...
بعضی میگویند «کار نیکان را قیاس را از خود مگیر»، حرفی بیجا و جسارت آمیز است. بعضی حرفهایی میزنند که نمیدانند پی آمدش چه قدر بد است. اینها میخواهند بگویند حرکت امام حسین(علیه السلام) یک حرکت استثنایی و اختصاصی و بر خلاف موازین شرعی ما است...
میدانیم بالاترین منکری که مورد نظر امام حسین(علیه السلام) بود «غصب خلافت» بود که یزید لعنةالله علیه مرتکب آن شده بود؛ این منکر غیرِ گناهانی از قبیل شرب خمر بود که او مُعلِن به آنها بود. حضرت هم که نهی از منکر میکردند به همه این معاصی اشاره ...
امر به معروف و نهی از منکر را معنا کردیم؛ گفتیم یعنی وادار کردنِ غیر نسبت به عمل کردن به احکام شرعیه؛ به این معنا که به کاری که واجب است، عمل کند و عملی را که حرام است، ترک کند. بنابر این، مسأله «حُرمت رضای به منکر و وجوب کراهت از آن» اصلاً جزء ...
تا اینجا نکات ظاهری و فقهی بود؛ حالا برویم در یک وادی بالاتر؛ ببینیم در وادی عرفانی حسین(علیه السلام) چه میبیند و چه کار دارد میکند. حضرت از قبل برای اینها آب تهیّه دیده بود. در منزل قبل، سپرده بود که آب زیاد همراه خودتان بردارید و مشکها و ظرفها ...
بنابر این هدف امام حسین(علیه السلام) از حرکت، تا اینجا اصلاح بوده است، نه افساد؛ منظور از آن اصلاح هم امر به معروف و نهی از منکر است. همه را معنا کردیم و گفتیم که یکی بیشتر نیست و اختلاف عنوان نداریم. هدف حضرت، دو چیز نیست؛ یک چیز است و آن هم خلاصه...
گفتار الهی عبارت از احکام الهی است. یعنی چیزهایی که خداوند برای بشر فرستاده است که عبارت است از همان «معالم دین». دین همین حقیقتی است که بر پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم) نازل شده و از طریقی وحی آمده است...