تقوا
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید:«إِنَّ أَنْفَاسَکَ أَجْزَاءُ عُمُرِکَ فَلَاتُفْنِهَا إِلَّا فِی طَاعَةٍ تُزْلِفُکَ»[6]. این نَفَس ها جزو عمر شماست. این نَفَس ها و عمر را تلف نکنید مگر در اطاعت خدا...
اگر خداوند به خاطر این عبادت هایمان ما را عذاب نکند خیلی لطف کرده است. نمازی که در آن حضور قلب نباشد خیلی جایش اشکال دارد. عبادت واقعی را انبیاء و امام ها می کردند ولی می کفتند: «مَا عَبَدْنَاکَ حَقَّ عِبَادَتِکَ وَ مَا عَرَفْنَاکَ حَقَّ مَعْرِفَتِکَ»[2]
یکی از اوصاف زیبای امام حسین علیه‌السّلام ، زهد و پارسایی بود، که هرگز تحت تاثیر دنیا و مال و منال قرار نگرفت و متصدیان زر و زور نتوانستند از هیچ راهی در او نفوذ کنند...
انسان با تقوا حرف بی سند نمی زند و گواهی ناحق نمی‌دهد، آدم با تقوا به کسی سوء ظن ندارد. انسان با تقوا در سخت ترین شرایط ، حرف حق را رها نمی کند ، به اسم دروغ « مصلحت آمیز» هر چیزی را نمی‌گوید...
بدون شک هر انسانى فطرتاً خواهان این است که با ارزش و پرافتخار باشد، و به همین دلیل با تمام وجود براى کسب ارزشها تلاش مىکند، ولى معیار ارزش نزد فرهنگهاى مختلف کاملًا متفاوت است و گاه ارزشهاى کاذب جاى ارزشهاى راستین را مىگیرد...
روزه یک موهبت بزرگ الهی است که خداوند بر بندگان خویش منّت نهاد و روزه را به عنوان یک فریضه بر آن واجب نمود. روزه عامل بازدارنده از گناه و سرکوب کننده نفس عصیانگر است. روزه در اصلاح نفس و تربیت آن و کنترل هواهای نفسانی و غرایز حیوانی نقش اساسی و ...
مؤمنان رستگار شدند، کسانى که در نمازشان خشوع دارند.» خشوع به معناى تواضع و ادب جسمى و روحى است که در برابر شخص بزرگ یا حقیقت مهمى در انسان پیدا مىشود و آثارش در بدن ظاهر مىگردد در واقع کسانى که به هنگام نماز آن چنان حالت توجه به پروردگار مى یابند...